Midilli Adasına Yolculuk - Mitilini

MİDİLLİ

Çok bunalmıştım. Gitmenin tam zamanıydı. Uzun zamandır hiç bu kadar tek başıma olmamıştım. Tek başınalık hissinin beni götürdüğü nokta tek başıma yurt dışı tatiline çıkmak oldu. Bu ilk defa yaptığım bir şey değildi. Ancak Midilli adasına gitmek ilk defa yaptığım bir şeydi.

Bir iki arkadaşa sordum Midilli’yi, en sevdikleri yeri öğrendim. Ortak bir kelime çıktı ağızlardan: Molivos. Sanki geri dönmeyecekmişçesine Ayvalık’a tek yön otobüs biletimi aldım. Ayvalık’ın sakinliğinde iki gün kafamı toparlarken yine tek yön feribot biletimi aldım ve bir gecelik Mitilini merkezdeki otelimi ayarladım. Niyetim, Mitilini’de 1 gece kalıp ertesi gün Molivos’a geçmekti. Kafamda hep one way ticket şarkısı…

Midilli Merkez

Ayvalık’tan 18.00’de kalkan feribottan saat 20:00 civarında inip iskelenin de yer aldığı küçük koyu çevreleyen kafe ve restoranların önünden valizimi sürükleyerek geçtim. Merkeze yürüme mesafesindeki ara sokakların birinde apart otelimi buldum diye sevindim ve kapıyı çaldım. İçeride televizyon son ses açıktı. İçeride birileri vardı ve bana kapıyı açmıyorlardı. Sonra ağır ağır ilerleyen bir ayak sesi duydum. Yaşlı bir ton ton kapıyı açtı ve bana otelin yan bina olduğunu açıkladı. O kadar yolu gelip yaşlı bir adamın evinde konaklamaya çalıştım. Neyse ki delta çok fazla değildi. Hemen yan binaya geçiverdim.

Odaya yerleştikten sonra merkezi keşfettim, bir şeyler içmek için çok güzel yerler vardı. Bir mojito tüm yol yorgunluğumu aldı. Yaptığım gözlemlere göre adada profili iyi Yunan gençler var. Ne de olsa üniversitesi olan bir ada. Ama bir taraftan da göçmen gerçeği var. Filistin’den, Suriye’den gelip Avrupa’daki akrabalarının yanına gidebilmek için evraklarının tamamlanmasını bekliyorlar. Göçmen krizi bu sene (2017) Midilli’yi çok pis vurmuş. Avrupa’dan (Belçika, Hollanda) gelecek turistlerin hepsi rezervasyonlarını iptal etmiş. Neyse canım komşuluk öldü mü? Adanın dört bir tarafı Türk kaynıyor. Ben de yurt dışına geldim sanıyordum ama anlaşılan yurt dışı bize gelmiş.

Sabah çok mutlu uyandım. Balkonumda, otelin benim için odama bıraktığı kahve kapsülü ile tatliş kahve makinesinde yaptığım harika kahvemi yudumladım. Son hazırlıklarımı tamamlayıp valizimi resepsiyona bıraktım. Molivos’a giden otobüs saati gelene dek sokaklarda dolaştım, dükkanları gezdim. Kasaplar eski filmlerdeki gibi hayvanları bacaklarından asmış vitrinlerde sergiliyordu. Bir taraftan sarkan sucuk sosisler de hala gözümün önünde. Minik ve sanki zaman tünelinde 1970’lerde takılı kalmış bir kasaba gibiydi merkez. Sokakta ud çalan kızın birden bire kimseye etmem şikayet ağlarım ben halime şarkısını acayip söylemesi ise beni etkiledi. 

Valizimi otelden alırken resepsiyondaki hanıma Molivos’ta nerede kalayım diye sordum. Kadın bana git gözünle gör seç beğen kal dedi. Aklıma yattı. Kalacak otel ayarlamadan bir yere gitmek daha önce yapmadığım bir şey değildi. Ancak bu derece koy vermişlik ilk defa yaptığım bir şeydi. Bomboş bir kafayla otobüs durağına gittim. Molivos otobüsündeki 25 yolcudan 9 tanesi Türk’tü. Biraz yüzüm asıldı. Yurtdışından beklentim bu değildi. Olsundu.

Şimdi Fotoğraflar:

Ayvalık Midilli Feribot

Midilli Feribot

Midilli Adası

Kimseye Etmem Şikayet