Antabus...
Şehrin içinde binbir türlü acı, binbir türlü hikaye var. Acı gerçekler, çarpık aile düzeni, parasızlık, insafsızlık, güçyetenlik, kadına şiddet, kadın cinayetleri, kadının değersizliği, köleliği...
İnsanı, insanlığından utandıran oyun. Çok çarpıcı, çok gerçekçi. Hayatın içinden.
Oyun diyor ki, sen de bu boktan hayatın içindesin, her gün beni görüyorsun, yanından öylece geçip gidiyorum ama bana bakmıyorsun bile, beni umursamıyorsun. Çektiğim insanlık dışı işkenceye sessizliğinle göz yumuyorsun... Umursamazlığın beni öldürüyor. Katilsin.
Çok utanıyorum, suçluluk duyuyorum, çok pişmanım elimden gelebilecekleri yapmadığım için. O beyaz çoraplar, o ayakkabı, o etek, o hırka gözümün önünden gitmiyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder